Abortus: het brandende gebouw, de vriezer en de baby
Leer in vijf minuten hoe je dit pro-choice argument weerlegt
Luister de audio versie:

Stel je voor, je staat in de gang van een brandend huis. Je ziet twee deuren. Achter de eerste staat een wieg met een baby. Achter deur twee staat een vriezer met daarin duizend ingevroren embryo’s. Je hebt alleen genoeg tijd om één van de deuren te openen en te vluchten, met de baby of de embryo’s. Welke deur kies je? Maar let op: wie je niet kiest, is volgens jou dus niet beschermwaardig!
Dit gedachtenexperiment is populair onder abortusvoorstanders die nooit een scherpe prolifer tegenkwamen. Niet omdat er zo weinig scherpe prolifers zijn, maar omdat de meeste abortusvoorstanders liever in hun eigen bubbel blijven. Dat werd op pijnlijke wijze duidelijk toen Patrick Tomlinson, een populaire schrijver van Science Channel, op Twitter opschepte dat hij in tien jaar nog nooit een eerlijk prolife antwoord kreeg op het gedachtenexperiment hierboven. Die week kwam hij erachter dat hij kennelijk zijn leven lang scherpe prolifers heeft ontlopen.
Het is namelijk niet moeilijk om de drogredenering achter dit gedachtenexperiment te zien. Veel Twitteraars lieten hem dat al weten snel weten. Het scenario van het brandende huis is ontworpen om je te laten toegeven dat er achter de deur die je dichtlaat geen beschermwaardige mensen zitten. Als de prolifer dus kiest voor de baby, wat iedereen zou doen, betekent dit automatisch dat diegene nooit meer kan beweren dat ongeboren embryo’s beschermwaardig zijn en niet mogen worden geaborteerd. Goed argument, toch? Fout!
Eén van de mensen die Tomlinson resoluut terechtwees was Ben Shapiro, die Tomlinson wees op de foutieve aanname dat we alleen morele waarde geven aan degene die we uit het brandende huis zouden redden. Dat is heel gemakkelijk aan te tonen door een wedervraag te stellen. Bijvoorbeeld: “Stel, je loopt door datzelfde brandende huis, maar dit keer staan er achter deur één drie kleuters en achter deur twee ligt jouw bloedeigen baby. Welke deur maak je open?” Iedereen zou z’n eigen kind kiezen. Maar zeg je daarmee automatisch dat drie kleuters geen morele waarde hebben? Ben je ineens hypocriet omdat je vorige week nog zei dat kleuters mensen zijn? In zo’n situatie maak je instinctieve keuzes. Je grijpt naar je subjectieve belevingswereld om te bepalen wat je moet (en vooral wilt) doen. Dat zegt niets over je verstandelijke begrip van leven, moraliteit en menselijke waarde.
Laten we ook eens de koele praktische kant bekijken. Het lijkt me nogal tijdrovend om duizend embryo’s voorzichtig bij elkaar te verzamelen, om ze vervolgens heelhuids het gebouw uit te sjouwen. En bevroren embryo’s door een brandend gebouw vervoeren? Succes!
De hele vergelijking met abortus gaat bovendien niet op. Scott Klusendorf zegt het mooi in zijn geweldige prolife boek ‘The Case for Life’: “Het gaat niet om de vraag wie we zouden redden, zoals bij een brandend lab, maar om de vraag: ‘wie gaan we bewust doden voor ons eigen voordeel?’” Een abortus is bepalen dat een beginnend leven mag worden beëindigd. Het is het wegnemen van een menselijke toekomst. Dat is niet te vergelijken met een situatie waarin je iemand niet kunt redden van de dood.
Over subjectief gesproken, een ander voorbeeld: Je leest in de krant over een vrouw in India die op brute wijze is vermoord. Verstandelijk weet je dat dit vreselijk is, maar je zal er waarschijnlijk geen traan om laten. Als het echter een dierbare was, zou je geschokt en emotioneel reageren. Twee mensen zijn vermoord en het is allebei even erg. Maar jouw instinctieve reacties verschillen behoorlijk van elkaar. Hoe kan dit? Geef je niets om Indiase vrouwen? Beschouw je ze niet als mensen? Onzin natuurlijk.
We trekken de analogie met de prolifer nog iets dichterbij. Stel dat je regelmatig in de krant leest dat Indiase vrouwen in brand worden gestoken door een of andere sekte. Het kan zomaar zijn dat dit onrecht je niet loslaat, juist omdat je verstand je vertelt dat dit echt niet kan. Je besluit actie te ondernemen en schrijft naar de Nederlandse ambassade in India. Niet lang daarna ben je al zo betrokken dat je een echte activist bent. Maar zou je al die vrouwen redden door één van je dierbaren te laten sterven? Zeer waarschijnlijk niet. Maar wie jou vervolgens een hypocriete nepactivist noemt, is niet goed bij z’n paasei.
Hoop, vanaf vandaag, dat abortusvoorstanders je dit dilemma voorleggen. Geef niet direct antwoord, maar stel eerst de wedervraag over de twee deuren met daarachter drie kleuters en je eigen kind. Als de persoon dit toestaat, is het goed mogelijk dat hij jouw antwoord niet meer nodig heeft, omdat hij op tijd beseft hoe slecht zijn argument is. Wil hij per se dat jij eerst antwoord geeft – omdat abortusvoorstanders nooit Plato of Jezus Christus hebben gelezen – geef dan eerlijk toe dat je de baby zou kiezen, maar dat dit niets zegt over de morele waarde van de duizend embryo’s. Knal vervolgens alsnog die wedervraag erin. Je zult er geen spijt van krijgen.




